آئین مستان

کجایی میوه ی دلم اباالفضل
کجایی صاحب علم اباالفضل  
کجایی ای ماه حرم اباالفضل   
صل الله علیک یابن ام البنین
کجایی میوه ی دلم اباالفضل
کجایی صاحب علم اباالفضل  
کجایی ای ماه حرم اباالفضل   
 داغ تو، شکست، کمرم، پسرم
آتیش، زده بر، جیگرم، پسرم
از تو، دیگه بی، خبرم، پسرم
ای وای، پسرم، پسرم، پسرم  
تویی که تشنه از لب دریا رفتی
تو قلب دشمنا تک و تنها رفتی
به نیت زیارت زهرا رفتی
صل الله علیک یابن ام البنین
کجایی میوه ی دلم اباالفضل
کجایی صاحب علم اباالفضل  
کجایی ای ماه حرم اباالفضل
 بمیرم، برای دل سکینه
میخونه، روضه تو، برا مدینه  
رو دامنش اشک ام البنینه
مادر، فدای، تن پرپر تو
مادر، بمیره، برای سر تو
بالا سر تو، دم آخر تو
زهرا، اومده، جای مادر تو
سکینه و رباب و زینب گریونن
برا مدینه روضه هاتو میخونن
برای مشک پاره پارت دل خونن
صل الله علیک یابن ام البنین
کجایی میوه ی دلم اباالفضل
کجایی صاحب علم اباالفضل  
کجایی ای ماه حرم اباالفضل
صل الله علیک یابن ام البنین
 دل من، پریشونه، زینبینه
شب و روز، رو لبم شهادتینه  
شهادتین من، حسین حسینه
ای ساقیه، کرببلای حسین
سرسلسله ی شهدای حسین
من وقف توام، تو برای حسین
روح من و تو به فدای حسین
 تو شاهد و شهیدی عند اللهی
تو آخرین فداییه ثاراللهی  
تو سر سپرده ی اباعبداللهی
صل الله علیک یابن ام البنین
کجایی میوه ی دلم اباالفضل
کجایی صاحب علم اباالفضل  
کجایی ای ماه حرم اباالفضل
صل الله علیک یابن ام البنین
همه لحظه گوشم، پی گفتگویش
همه عمر چشمم، به خیال رویش
چه شود غباری، ببرم ز خاکش
چه شود که جامی، زنم از سبویش
من و های و هویش، من و عطر و بویش
به شرار قهرش، به نگاه مهرش
به صفای خلقش، به خصال و خوی ش
به جبین و دستش
به دو چشم مستش
به بهار حسنش
که برون ز کویش
نروم مسلم ..
حسین

دیگه جون نداره پاهام، نشستم به روی زمین

یا با من بیا تاحرم ، یا جون دادنم و ببین

میگن اهل حرم ای داداش، همراهم برمی گردی

شکستی کمرمو ای کاش، چشماتو وا میکردی

ببین کار من زار شده

امامت گرفتار شده

حسین بی علمدار شده

سرت رو اونی که شكست ،شکسته کمرمنو

شکستن علم تو رو،شکستن سپر منو

ببین دور مون و تا خیمه، دریای خون گرفته

ببین  که دوباره این لشکر، بعد از تو جون گرفته

رباب زار و گریون شده

سکینه عزادار شده

حسین بی علمدار شده

ببین کار من زار شده

امامت گرفتار شد

حسین بی علمدار شده

تو خیمه کسی نشنید،صدای نیمه جونتو

می میرن اگه اگه ببینن ،تن غرق به خون تو

تو خیمه همه مادرها، سرگرم اشک و آهند

زن و بچه هامون ای داداش، بعد از تو بی پناهند

دل خیمه ها خون شده

حرم بی سپه دار شده

حسین بی علمدار شده

دیدی آخر شد امیدم ناامید

بی بردار گشتم و پشتم خمید

تو کنون خفته ای اندر برمن

داده پیغام به تو دختر من

گر نشد آب میسر گردد

گو عمو خود به حرم برگردد

ای قبله ی دل، کعبه ی جان، عشق من آقا

من چی بگم از کوفه ی پیمان شکن آقا

کوفه شده دوزخ، رخ ماه تو بهشت است

این دفعه رو با اشک چشام نامه نوشتم

 پسر عمو، از مسلم به تو درود

شرمنده ام ،از تو با همه وجود

چطور بگم قولاشون دروغی بود

چه بی وفان این دنیا و آدماش

سفیر تو موند و کوه غصه هاش

نمی رسه به جایی دیگه صداش

کوفه میا، یا مولا کوفه میا

بسته دلم از روز ازل بر تو دخیل و

این کوفیا نشناختن آقا ابن عقیل و

جرمم همینه بنده ی درگاه حسینم

فخرم اینه اول شهید راه حسینم

فدایی تم سر میدم به پای تو

الهی که با لطف و دعای تو

حلال کنن من رو بچه های تو

با اسم تو می بارم بی اختیار

اگه داری میای سمت این دیار

برا خودت حتما یک کفن بیار

کوفه میا، یا مولا کوفه میا

دستم به روی سینه دلم پیش نگاره

بشنو تو سلام منو از دارالعماره

لب تشنه ام و یاد لبت خون جگرم من

دروازه ی کوفه با سرم منتظرم من

میای و از اینجا کربلا میری

و عاقبت سمت قتلگاه میری

تو قتلگاه زیر دست و پا میری

دیدم تو خواب صبح محشره حسین

به سرزنان زینب مضطره حسین

همه ش میگه واویلا سر حسین

کوفه میا، یا مولا کوفه میا

اشک تو چشمام، دل پر درده

عشق تو راهه، کاش برگرده

خودم گفتم بیای اما

چی میدونی از این مردم

که دنباله سرت هستند

همه اینجا واسه گندم

جون سه ساله دخترت برگرد، برگرد

جون منم فدا سرت برگرد، برگرد

حیا نمونده تو کوفه

به بی وفایی معروفه

تو این شهر، مردم آزار

راهم افتاد بین بازار

شنیدم من که مرد زن

نظر دارن به گهواره

شده دعوا، همه حرفا

سر چشم علمداره

تیر سه شعبه میخرن برگرد، برگرد

تا که نمونی بی کفن برگرد، برگرد

شدم اسیر نامردی

الهی آقا برگردی

حیا نمونده تو کوفه

به بی وفایی معروفه

حرف از غارت، از خلخاله

حرف از شمر و از گوداله

دم آخر روی لب هام

باید اسم شما باشه

چه تقدیری باید انگار

سرم از تن جدا باشه

تا نشه با تو رویرو برگرد، برگرد

خواهشمِ به سر عمو برگرد، برگرد

یه روز تو این شهر مهمونی

رو نیزه قرآن میخونی

حیا نمونده تو کوفه

به بی وفایی معروفه

دل بی تاب اومده
چشم پر از آب اومده
اومده ماه عزا
لشكر ارباب اومده
لشكر مشكی پوشان، سینه زن های ارباب
شب همه شب می خونند نوحه برای ارباب
جان آقا سنه قربان آقا
سید العطشان آقا
دل من در به دره
درمون دردش سفره
یك نفر نیست كه یه شب
ما رو زیارت ببره
دست ادب رو سینه، سینه زن های ارباب
با یه سلامت میرن پایین پای ارباب
جان آقا سنه قربان آقا
سید العطشان آقا
آه حسرت می كشم
بار مصیبت می كشم
وقتی كه گریه ام نمیاد
خیلی خجالت می كشم
پای علم می مونم، پای علم می میرم
خواب دیدم آخر توی راه حرم می میرم
جان آقا سنه قربان آقا
سید العطشان آقا

کشتی به گل نشسته اومده

با حال خسته اومده

توبه شکسته، ولی با

دل شکسته اومده

ای جانم، تویی راحت و روح و روانم

تویی کشتی امن و امانم

تویی علت هر ضربانم

رویِ دار العماره ، اشکِ چشمام میباره
سلامِ من به آقام با لب پاره پاره  
پایِ عشق تو میمیرم ، غمِ عشقت چه شیرینه
ولی شرمندتم آقا ، همۀ درد من اینه
کوفه پرِ غم ، کوفه پرِ درد ، کوفه شهر نامرد
جانِ اکبرت ، جانِ زینبت ، سمت حرم برگرد  
از این اشکِ خجالت ، لبِ خشکم میشه تر
نیا برگرد مدینه ، بیا از کوفه بگذر
 گرد غربت رو پیشونیم ، منم و اوج حیرونیم
مِنایِ مسلمت کوفه ، برا تو میشه قربونی
این بی وفاها ، این بی حیاها ، عهدت و شکستن
دارم میبینم روزی که دستِ زینبتُ بستن
کوفه پرِ غم ، کوفه پرِ درد ، کوفه شهر نامرد
جانِ اکبرت ، جانِ زینبت ، سمت حرم برگرد